İnsan Hikayeleri...
hayatın yaslandığı bir adam
elini avucuna yaslamış
çokça yaşlanmış
nice yağmurlarla ıslanmış
kurumuş zaman alnında
uyumak üzere çocuk rüyalarına
denize düşen umudunu
rüzgar süpürmüş belli
bir öğle arası
hayatın kıskaçları arasında
denize bakıp
anımsıyor
ilk gençliğini
denizin kenarında elini bırakan
ilk sevdiğini.
ne yalın ayak oluşum
ne hızla geçişi zamanın
alamaz elimden
çocukluğumu
çekilin önümden
hızla savursa rüzgar
traşsız saçlarımı
çocuğum ben
alamaz elimden kimse
umudun yarınını.
öyle durma
öyle mahsun öyle temiz
üstümüzdekiler kadar
sade değil bu dünya
gizliden gülümsediğimiz
bu zamanlarımızı
çok arayacağız belki sonra
öyle durma
yüzünü kedere boyama
arkadaşımsın, arkadaşım.
abisinin ayakkabıları ayağında
yakışıklı mı hem de çok
sevdiği çok sevdiği
apartmanlı mahallede
üstünde şimdiden hayatın yükü
eğik durmayı
babasından öğrenmiş
yakışıklı mı
hem de çok
temiz kalmayı hayat unutturmamalı.
hırçın değilim
yaşım küçük
ama yorgunum biraz
kaşlarımın çatıklığına
bakmayın her halimle
bahane arıyorum
gülmek için hayata
çocuğum ben
arkamdaki ev kadar
sağlam basıyorum
sokağa
korkma.
bunca zamanın yükü
bozamamış pantolununun ütüsünü
aklında rahmetli
ne güzel elleri vardı
ne pembe yanakları
şimdi bir pasajın önünde
bakmayın tek başına
oturuşuna
yalnız değil
yanında yılların sevgilisi.
Linkback:
İnsan Hikayeleri
